Kebaikan Jiran

Assalamualaikum semuaa ' jawab jawab . tak jawab dosaa ( ! ) hehe good . post kali ni kawan nak bercerita pasal apa yang terjadi pada kawan hari ni lahh . ade lahh bersangkut paut nan jiran area taman kawan ni , whoot-whoot Haa kawan sejak-sejak ni selalu lah stay petang dekat sekolah , study lahh kata orang . al-maklumlah spm is around the corner lah :| Gerun tuan hamba dibuatnyaa . kebetulan hari ni stay nan teman baik tuan hamba , nama dia Cikai . hahaha jangan gelakkan , tak baik tau ! Okayokayy tuptuptup kitaorang pun beransur lahh nak balik . call lah my lovely mom to pick up us . sementara nak menunggu tuhh , si Thomas Dancer aka Hafiz Mahat boleh singgah plakk dekat sekolah dgn membawa kenderaannya ditemani adik kesayangannyaa , Dyan cewahh haha . memang tak fikir panjang terus naik , dia hantar balik . Haa masa naik tuh kawan pinjam lahh phone si Dyan ni nak text my mom lahh cakap tayah ambik . ingat my mom akan baca lahh text tuh and tak jadi keluar ambik kawan dekat sekolahh . Haa masa dah sampai rumah , aduhhhh memang cuak tuan hambaa . kereta tade , so maknanyaa my mom dah keluar . Pehh aku pun turun dr kereta Apis blablabla try dingdong dingdong . memang sah tade orang =.=

Haa cuak tak ? baru sikit tuh . haha mari kita sambung . Yeahh then kawan tengah kusut gila macamane nak call my mom kan . kawan terfikir ade public phone dekat kedai-kedai area taman kawan . Haa dgn membawa harapan yang setinggi gunung kinabalu utk menelefon dan setibanya di lokasi angkat jehh gagang tuh pehh memang syiokk pehh tak ingattttttt Hahaha macam iklan celcom plakk * Haa memang tak boleh guna , rosak . Hancur luluh harapan kawan ketika itu . Justeru , kawan ingin menasihat agar gunakan lahh perkhidmatan awam dgn sebaik mungkin agar tidak menyusahkan orang lain . Faham tak ? err kawan dah buntu dahh . memang ketika itu kawan perlukan phone sahaja utk call my mom . kawan nekad balik rumah semula utk try ambik telefon . Haa padahal rumah kunci ni , Hoo kawan panjat tembok rumah kawan * kanak-kanak bawah umur 16 tahun dilarang meniru aksi ini . cuba cuba punyaa cuba dapat plakk nak buka pintu rumah .

Ketika itu , kawan hanya terlintas jiran-jiran dekat taman ni and kawan terfikir ade sorang jiran ni memang rapat jugak lah dengan my mom . tapi rumah dia bukan sebelah dgn rumah kawan . Tapi mula-mula kawan agak keberatan utk ke rumahnya takut-takut tade orang then kawan survey rumah diaa , alhamdulillah ade orangg . Haa tapi kawan malu dongg ^^ kawan menebalkan muka kawan ni haa dingdong bell rumah diaa minta tolong . Haa blablabla kawan my mom merangkap jiran baik call kan my mom . Haa dapat lahh kawan bercakap dgn mak kawan menggunakan phone blackberry jiran kawan tuhh . alangkah gembiranyaa hatiku ini apabila mendengar ibu kawan membebel dan mengatakan " padan muka kau , tunggu jeh dekat rumah " . syiokkkan ? kawan pun berterima kasih sangat-sangat dekat jiran kawan tuhh :) nasib baik ade diaa .

Then kawan tunggu lahh dekat halaman rumah , terlentok-lentok kawan menunggu ibu . Haa memang sejuk an ( ! ) haha salah kawan jugaa . ade lahh dalam sejam jadi pak guard dekat rumah sendiri , hahaha finally around 4.30 ibu kawan terpampang depan gate rumahh dgn berbunyikan enjin kereta kesayangan kawan . Tett hahaha ^^ ayat mesti gramatis masa tuh kawan agak mamai kot sebab best tidur haha beralaskan selipar bersandarkan dinding . kawan masuk rumah jeh pehh rasa macam nikmat gilaa :D jadi kawan-kawan yang lain , boleh lah ambil pengajaran daripada kisah kawan hari ni . Jiran tuh pentingg , be nice to them and if ade kesusahan macam kawan lalui tadi boleh minta tolong diaorang . and one more thing , jangan jadi bodoh tak pasal-pasal jadi pak guard dekat rumah sendiri . Haha dah lahh , kawan nak cari kerja kosong part time ke pak guard . Ghaaa - tipu tipu jehh :p dah lahh , boboit

yang benar ,
AHMAD ANWAR